Den bieëreman (de bereman) kan je beerhouder, beerhoeder of beerdrijver noemen. Het is de naam van een verdwenen bijberoep.Vroeger was "den bieëreman" een vertrouwde verschijning in het straatbeeld. Hij leidde zijn beer of mannetjesvarken met of zonder halsband te voet langs de straat met enkel een zweepje in de hand. Later gebeurde het met paard en kar of met de tractor. De eigenaar van de "broestege" (bronstige, tochtige) zeug ging de "bereman" roepen om ze te laten dakken. Korte tijd later verscheen de man met zijn dier. Hij liep langs de veldwegels. De beer liep snuffelend langs de weg. De "bereman" sprak tegen zijn dier als tegen zijn hond. Zo'n beer had zelfs een naam. Het dekgeld bedroeg in de jaren zestig 250 fr. Dat kwam toen overeen met de prijs van een big. En een zeug werpt gewoonlijk 8 à 10 biggen…

Victor Deherder heeft in Gooik volgende "beremannen" gekend:
- Zjef den bieëreman (Jozef Van Eeckhoudt) uit de Bergenbroek.
- Klosken den bieër (Nikolaas Billens) uit de Thibautstraat.
- Smâlen Beskét (familienaam Danau) uit de Schavolliestraat, op de hoek met de Viergatenstraat.
- Stien va Ménn (familienaam onbekend) van de Kesterheide. Zowaar een "berevrouw"!

Als de boer vroeg "Hoeveel biggen denk je dat mijn zeug zal krijgen?" dan antwoordde de bereman steevast: "Je moet niet achteraan staan kijken als de beer zijn werk doet. Sta vooraan en kijk hoeveel keer hij pinkt. Zoveel biggen zal ze werpen…"
Eigenaardig is dat Lindemans in zijn "Geschiedenis van de Landbouw" met geen woord rept over "beremannen". Was dit een gebruik dat enkel in Gooik en omgeving bestond?