Intro
Voor de folkwereld was Walter Evenepoel de motor van Feestival Gooik. Hij is een basispion bij Muziekmozaïek en voorman van Arjaun, de groep waarmee hij tot in de verste hoeken van Vlaanderen het Pajottenland bezingt. Sommigen kennen hem als tekenaar of illustrator, anderen als auteur van volks toneel of schrijver van streekgebonden artikels. Walter is ook de grote bezieler van PajoSa, een regionaal meerwaardeproject bij Pajottenland+. Grote namen van het luisterlied komen bij hem langs voor liedteksten. Weer anderen kennen hem als de kleinkunstenaar die met zijn liedjesprogramma Sporen intens weet te ontroeren. Tot voor enkele jaren boeide hij de Radio 2-luisteraar met zijn columns. In Het Pajottenland in stukjes zijn tweeëndertig van deze pareltjes gebundeld. De personages die hij in deze los geschetste stukjes ten tonele voert, zijn zo levensecht en het decor waarin zij acteren is zo tastbaar, dat de lezer het gevoel heeft alsof hij het gisteren allemaal zelf heeft meegemaakt. Onderstaand stukje komt uit deze bundel. Veel leesplezier...
Algemeen Nederlands
Ook in het Pajottenland tiert het verenigingsleven welig. Is er iemand onder het geacht lezerspubliek die niet ergens penningmeester, ondervoorzitter of secretaris is van een of ander socio-cultureel genootschap, dat in een aftands parochiezaaltje zijn maandelijkse bijeenkomsten houdt?
Nochtans hebben deze sociëteiten het de laatste jaren niet onder de markt. Het is een ware titanenstrijd om op te tornen tegen de pletwals van de beeldbuis.
Tonnen uitnodigingen moet je versturen om toch maar enkele geïnteresseerden naar je ongetwijfeld schitterende voordracht te lokken.
Bovendien moet je op al die uitnodigingen een dure zegel plakken. Veel werkers van het culturele veld zijn dan ook overgestapt naar een deeltijdse job gratis brievenbesteller.
Ook uw nederige dienaar schuimt bij nacht en ontij de straten af, zoekend naar het huisnummer dat zich op de meest onmogelijke plaatsen weet te verbergen. Ben je min of meer zeker dat je aan het juiste adres bent, dan komt het zwaarste karwei: het deponeren van de brief in een opening die de bewoner als brievenbus meent te kunnen bestempelen. Ik weet niet of het elders ook zo is, maar langs onze kanten heeft men een grenzeloze fantasie wat betreft brievenbussen.
Grote plaasteren paddestoelen, verkoperde melkkannen, een afgedankte stoofbuis, een appelsienenkist gehuld in een vuilniszak, het zijn maar enkele voorbeelden van de constructies die de voortuintjes sieren.
Op een schreeuwlelijk tienvierkantemeter paneel verkondigt een garagist zijn capaciteiten in enorme fluoletters. De steunpilaar waarop het onding rust, draagt ook de brievenbus, waarop een klever met de vermelding geen reclame a.u.b.
Let op, dit zijn de gemakkelijke gevallen, want meestal moet je het huis en zijn onmiddellijke omgeving aan een grondig onderzoek onderwerpen om een gleufachtig verschijnsel te ontwaren.
Zo vergeten sommigen dat, wanneer zij een haag planten naast hun bus, het luguster na enkele jaren het ding zal overwoekeren. In Strijtem staat een prachtige villa waar ik al jaren mijn drukwerk deponeer in een verroeste metalen doos die schuin aanleunt tegen het tuinmuurtje. Een verwaande dame in haar tanende villa, vertikt het een brievenbus te plaatsen. Je moet eerst een horde woeste eenden trotseren voor je je ding kwijt kunt onder de achterdeur.
Op een andere plaats moet je een mooie A4-brochure genadeloos verminken om ze geplooid in de veel te kleine opening te wurmen.
Hoe vaak word je niet achternagezeten door een overijverige keffer, die je hals over kop doet vluchten, waarbij je meer dan eens struikelt over een venijnig lage tuinafssluiting.
Bij elke ronde groeit mijn grenzeloze bewondering voor de postbode die elke dag opnieuw dit hondse parcours moeten afleggen. Sven Nijs zou huiverend opstappen moest men hem het traject doen afleggen dat deze dwangarbeiders van de brief dagelijks onder de voeten wordt geschoven.
O, brievenbusbezitters hoort mij aan, zorg dat de geschreven boodschap niet ten onder gaat aan onvindbare of onwelvoeglijke brievenbussen. Wees solidair met hen die weer en wind trotseren om u, in navolging van het sneeuwwit vogeltje, het goede nieuws te komen melden.
En weet dat de filosoof ten slotte zijn conclusie trekken zal: toon mij uw brievenbus en ik zeg u wie gij zijt!