Een wandeling in het Henegouwse Ronquières bracht mij bij de plaats die daar "Escavéè" heet. Volgens de wandelbrochure is "escavée" een oud Frans woord voor een ingegraven, ingesloten weg, een holle weg of een diepe weg. In modern Frans "la cavée" (de holle weg), als dialectisch beoordeeld.

"Escavée" deed me denken aan de Schavolliestraat, ("Skavoljestroeët") in Oetingen. (Op de Ferrariskaart (1775) vermeld als "Schyvollendries".) "Skavolje" past in het Gooikse rijtje "madolje, travolje, molje…", medaille, travaille, maille… Dus "skavolje" is de vergooikste vorm van "scavaille". En eigenlijk van "escavaille". Want het Gooiks laat de begin-e weg in zo'n woorden. Net als in "skamateirn, skadrong, skramoesjn…", die onze uitspraak zijn van de Franse woorden "escamoter, escadron, escarmouche…"

Weynen geeft in zijn Etymologisch Dialectwoordenboek "schavei:

I. takkenbos (Leuven en omg.) ontleend aan het Waalse "chavée", voltooid deelwoord van "chaver" (afkrabben) dat teruggaat op het Latijnse "excavare" (uithollen). Betekenisontwikkeling: uitgehold>afgekrabd>afgesneden>takkenbos

II. woest oord (Antwerpen, Kempen). Waarschijnlijk was de betekenis "holle weg" (vgl. het Franse cavée "holle weg") het verbindend element."

Besluit: Schavolliestraat-Skavoljestroeët komt misschien van het Oudfranse "escavaille, escavée, cavée" (holle weg, diepe weg) vervormd tot "skavalje, skavolje". Op sommige plaatsen is die Schavolliestraat een diepe weg, een holle weg met steile bermen. Dat in Oetingen een plaatsnaam een Waalse benaming kreeg, is niet zo onwaarschijnlijk. Oetingen lag tot aan het eind van het Ancien Régime in het Kestergewoud en behoorde tot het baljuwschap Edingen en het graafschap Henegouwen…