Al De Boeck,Bert Van Roy
Dranouter blijft een gouden formule die een breed publiek blijft aanspreken - vrijdag en zaterdag kwamen samen zo´ n 37.000 softpop-folkies opdagen - en van Dranouter meer dan ooit de supermarkt van de folk maakt. Voor wie er dit jaar niet bij kon zijn of nog even wil nakaarten: de hoogte- en dieptepunten op een rijtje.
Vrijdag
Jean Bosco Safari: Antwerps-Afrikaans aftrappen met poppy deuntjes vol percussie, exotische ritmes en vocale spelletjes voor een zittende concerttent. Mooie opwarmer. Verlin:Gevoelige en rockende luisterpop van singer-songwriter van eigen bodem schudt clubtent wakker. Om in de gaten te houden. Maria Kalaniemi & Aldargaz:Finse accordeoniste rekent af met oubollig trekzak-imago en serveert samen met een perfecte begeleidingsgroep een verfijnde set met referenties naar Astor Piazzolla, zigeunermuziek en volksmuziek uit het Hoge Noorden. Hauman & De Moeite: De Schelde stroomt ook in de Westhoek bij het melancholisch concert van deze groep uit Temse die met hun schippersliederen uit debuut-cd Water de clubtent overspoelen. Marc Hauman heeft alles in zich om de nieuwe Wannes Van De Velde te worden. Ali Farka Toure: Malinese gitaarvirtuoos doet concerttent zinderen met hypnotiserende maar soms monotone Afro-blues. Alleen jammer dat de man in een al te arrogante bui was. Dremmwel: Bretoense en trancy volksmuziek wordt geveld door stroompanne, maar weet clubtent wel te overtuigen. Donal Lunny Band: Virtuose maar iets te clichématige en bombastische Ierse jigs en reels - de stem van Maighread Ni Dhomhnailli weet wel te overtuigen - die iets te vaak aan de hypepopulaire Lord of the dance-hype doet denken. Snel doorspoelen met een stevige pint of Guinness. Danu: Ierse ambiance in de clubtent met een portie oertraditionele Keltische folk. Een favorietje van het Dranouter-publiek, want net als bij Donal Lunny in de concerttent ontploft ook hier wat exploderen kon. Dranouter is snel tevreden. Kodo: Na Antwerpen voelt ook Dranouter de intense hartslag van de Japanse kinderen van de drum. Kodo laat de finesse van de zaalconcerten achterwege en overdondert verbaasd uitzinnig publiek met orkanisch drumsalvo om in een explosief halfuurtje in de clinch te gaan met de Donal Lunny Band. Nooit gedacht dat Sushi en Guinness zo verfrissend zouden smaken. Yair Dal Al Ol & Middle East Session: Sfinks op Dranouter? Moet kunnen. Arabisch-joodse klassieke muziek - het beste bewijs dat Israël en Palestina het maar al te goed met elkaar kunnen vinden - wordt subtiel vermengd met poppy invloeden, world en raï en bezorgt de fijnproevers een mooi orgelpunt van de openingsavond.
Zaterdag
Bloem: Nederlandse Björk-kloon lijkt wel weggelopen uit ´ De kleine zeemeermin´ en doet met haar excentrieke set net iets te veel denken aan ´ De Grote Björk Playback Show´ . Bente Kahan & Di Gojim: Melancholische Klezmer-deuntjes die de broeierige concerttent collectief in vrede dompelt. Tu NokweFeministische Afro-pop die refereert naar Ladysmith Black Mambazo en Myriam Makeba, maar heel wat minder spectaculair. Vocal Sampling: Cubaanse Flying Pickets weten weinig ambiance te puren uit versleten repertoire. Kodo & Jean Bosco Safari: Kodo bedankt Dranouter voor z´ n gastvrijheid - ook financieel met een gift van 20.000 frank dat bestemd is voor het sociaal fonds - en zorgt voor een ware volksverhuizing met ondermaatse ´ unplugged´ -versie van de explosie van vrijdagavond. De mix van de Japanse drums en de vocale kunstjes van Jean Bosco Safari komt ook niet tot zijn recht. Yat-Kha:Zwakke crossover tussen Tuvaanse keelgezangen en westerse pseudo-punk imponeert twee nummers, maar vervalt vlug in Siberische kilte. Eliza Carthy Band: Keltische revelatie. Waar Donnal Lunny moderne folk interpreteert als bombastische rock krijgen we bij deze knappe dochter van Norma & Martin een verfijnde en verfrissende invulling van het folkidioom. Lady Carthy experimenteert met reggae en pop en verstaat de kunst om een viool ´ echt´ te laten zingen. Een naam om te onthouden. Madigan: Traditionele folk is leuk dansvoer maar deze variant op hetzelfde thema hebben we net iets te vaak gehoord. Carlos Nunez: Fluit- en doedelzakvirtuoos Nunez neemt Dranouter mee op naar een professionele en bezielde trip naar de Keltische ´ roots´ van Galicië. Of zoals-ie het zelf samenvat: Guinness & Toros. Väsen: Scandinavië was vorig jaar dé smaakmaker maar is dit jaar ondervertegenwoordigd op de affiche. Onterecht: Väsen bewijst dat folk nog steeds springlevend is in het Hoge Noorden. Onthou nyckelharpahero Olov Johansson. Heather Nova: Prachtdame en dito stem pakken de concerttent in met een stevig rockende set waarin nieuw werk uit ´ Siren´ wordt afgewisseld met intense versies van ´ Walk this world´ en een kippenvel-versie van ´ Island´ . Equation: Katthryn Roberts & Lakeman Bros kiezen voor gezellige folkrock. Nog te pril om hele set te boeien. Patti Smith: Legendarische punkpriesteres voelt zich weer thuis op een podium en tekent voor één van de weinige hoogtepunten van het festival. Patti Smith beklijft met ´ beat poetry´ van Ginsberg, veel nieuw materiaal uit recente cd´ s als ´ Gone again´ en ´ Peace and noise´ . Dranouter gaat helemaal uit z´ n tentdak wanneer klassiekers als ´ Because the night´ en ´ Pissing in the river´ een stevige bolwassing krijgen. Magistrale comeback van een dame die nooit is weggeweest. Natalie Macmaster Band: Canadese violiste met uitzonderlijke klasse. De precies geplaatste details ontgaan het kennerspubliek niet. The Nits: Mooie en gesofisticeerde sluiter die met videobeelden en een set vol nieuw materiaal uit ´ Alankomaat´ voor het avontuur kiest. Logisch dus dat de concerttent pas uitgelaten reageert wanneer nederpop-hits als ´ In the Dutch mountains´ , ´ J.O.S. Days´ en ´ The dream´ passeren.
Morgen krijg je in Gazet van Antwerpen het verslag van de Dranouter-zondag.
Punkpriesteres Patti Smith geeft een stem aan het volk
Bert Van Roy
DRANOUTER - De komst van punkpriesteres Patti Smith naar Dranouter - haar laatste Belgische doortocht dateert van 1979 - deed velen de wenkbrauwen fronsen, maar zelf vindt de zangeres die folk-crossover geen punt. "Folk is de muziek van het volk", filosofeert ze tijdens een persconferentie. "Eigenlijk is het in wezen gewoon een expressievorm en ik hou ervan te communiceren met het publiek zonder er daarom een label op te kleven." Eigenlijk maakt het Patti Smith niet veel uit op welke plek ze staat. "Ik speel overal", vertelt ze. "Kerken, ziekenhuizen, boekenwinkels en sportarena´ s. Ik heb geen vooroordelen tegenover welke plek ook. Uiteindelijk draait het enkel en alleen om communicatie. Ik hoop dat we in de volgende eeuw er in kunnen slagen om via moderne technologie tot een soort globale communicatie te komen. 1968 was het beste bewijs dat je via muziek politiek en cultureel kan samenbinden en grote veranderingen kan bewerkstelligen. De Viëtnam-oorlog, de aanslag op Kennedy en Martin Luther King en Nixon hebben velen van mijn generatie doen opgeven. Dat gevoel heb ik niet. Alleen zijn mensen vandaag vooral geïnteresseerd om materialistisch vooruit te komen. Het is van groot belang om die zogenaamde verworvenheden voor een deel op te geven en een ´ global voice´ te ontwikkelen waardoor elk individu weer belangrijk wordt. Beschouw dat niet als ´ stoned´ hippie-gewauwel maar vooral als communicatieve wereldfilosofie" Bob Dylan Dranouter mag met recht en reden fier zijn dat ze deze grote dame hebben weten te strikken. "Na de opnames van Gone again dacht ik nooit meer op een podium te staan", zegt ze. Bob Dylan heeft me toen gevraagd samen met hem te toeren. Een hele eer omdat ik hem nog steeds als één van m´ n grote invloeden zie." Dranouter is samen met Salzburg, Wenen en Boedapest één van de zeldzame Europese plaatsen die Patti Smith dit jaar op bezoek krijgt. Na Dranouter trekt ze samen met Bob Dylan op tournee door Australië. De zangeres zit niet bepaald stil: binnenkort verschijnt er een tekst- en fotoboek - foto´ s van Smith gemaakt door grootheden als Annie Leibowitz en Robert Mapplethorpe - mét alle songteksen van Patti Smith.
Volksmuziek-onderwijs wordt officieel erkend
DRANOUTER - Het folkfestival wist dit weekeinde ook nog een primeurtje te bezorgen. Vanuit het ministerie van onderwijs is de officiële erkenning gekomen van volksmuziek als een volwaardig genre en van de instrumenten doedelzak, hommel en harmonica als volwaardige muziekinstrumenten. Vanaf 1 september wordt daarom een pilootproject opgestart in de gemeentelijke muziekschool van Gooik. Het wordt een volwaardige cursus Vlaamse volksmuziek, gespreid over drie jaar met zowel theoretische als praktische vorming. De cursussen zullen plaatsvinden op zaterdag, zowel in voor- als namiddag. Bedoeling is om dit pilootproject uit te bouwen in het Vlaamse land. Meer info: Tel. 02/532.40.86.
Dranouter herhaalt succes van 1997
Bert Van Roy
DRANOUTER - Dranouter is en blijft één van de smaakmakers van het festivalseizoen. Net als vorig jaar trok een massa festivalgangers naar de Westhoek. Donderdag waren er al 6000 muziekfreakjes van de partij op de openingsavond, vrijdag kwam zo´ n 15.500 man opdagen en zaterdag liepen er 21.500 ´ folkies´ over het terrein. Cijfers die het succes van vorig jaar herhalen. "We zullen zeker aan de 60.000 toeschouwers geraken", aldus organisator Piet Lesage.
Carlos Nunez nam met zijn doedelzak de toehoorders mee naar de Keltische roots van Galicië. (Foto Marco Mertens) The Nits zorgden met videobeelden en nieuw materiaal voor het avontuur. (Foto Marco Mertens) Kodo verbaasde nog maar eens het uitzinnige publiek. (Foto Marco Mertens) Heather Nova zorgde voor het kippenvelmoment. (Foto Marco Mertens) - Patti Smith ziet Bob Dylan nog altijd als één van haar grote voorbeelden. (Foto Marco Mertens) (Fotograaf:Marco Mertens)