Artikel
,,Veertig jaar geleden waren hier aan de Bergensesteenweg twee cinema´ s kort bij elkaar: de Concordia en de Rio. Bovendien werd er in de Concordia ook toneel gespeeld en geturnd. Toen hier een lapje grond op de hoek met de Arkenvest vrij kwam, heb ik geen moment getwijfeld. Dit was ideaal voor een frituur´ ´ , begint de 75-jarige Eugéne het succesverhaal van zijn frituur.
,,Niet dat ik in de stiel geboren ben. Voordien droeg ik met paard en kar vijftien jaar lang brood rond in Halle, Lembeek, Buizingen en Sint-Pieters-Leeuw. Toen ik 35 was, begon ik er stilaan genoeg van te krijgen. Het was een hard leven. Elke dag door weer en wind. Bij vriesweer moesten we zelf eerst de teugels van de paarden loskappen om te kunnen vertrekken. Ik zag me deze job niet mijn hele verdere leven doen, zodat ik besloot een frituur te beginnen´ ´ .
,,Ik had voordien nog nooit zelf frieten gebakken maar al doende leert men. Vooral mijn echtgenote Alphonsine is altijd een grote hulp geweest. Ik ben in die tijd wel eens gaan spioneren in Tubize waar er ook al een frituur actief was´ ´ , grinnikt de Halse frietenbakker. ,,Pas op, nu lijken frituren de doodgewoonste zaak van de wereld maar in die tijd was ik de eerste in Halle. Men kwam naar frituur Eugène vanuit Kester, Lennik, Dworp, Pepingen en zelfs Edingen achter een pakje friet. Na de cinemavoorstelling was het hier een drukte van jewelste´ ´ .
,,Ik was ook geliefd bij de studenten uit de streek die na een fuif de laatste bus of tram naar Halle namen en hier nog voor een laatste hap binnen vielen. Af en toe moest ik kordaat optreden als de ambiance wat te gortig werd. Ooit sprong ik door het venster van de frituur toen studenten niet konden wachten en friet uit de zeef pikten. Twintig jaar lang was ik de enige frietboer, hoewel er korte tijd in de Melkstraat ook een geweest is´ ´ .
Van in het begin kozen we voor de raamverkoop zoals het klassieke frietkot, gecombineerd met frituur binnen waar men een uitgebreidere schotel kon eten. Frieten met mosselen blijft nog altijd de topper. Aan het raam blijft de friet met mayonaise de absolute hit. Vroeger was pickles ook populair maar ondertussen is het keuze-assortiment aan sauzen zo uitgebreid dat de pickles van zijn voetstuk is verdrongen´ ´ .
,,Mijn eerste bakjes friet kostten 3 en 5 frank. Later werd dit 5 en 7 frank, 7 en 10 frank en ga maar door. Je hoort het goed: bakjes. Ik heb nooit met zakken maar altijd met frietbakjes gewerkt, wat innoverend was in het begin. Het was handiger voor de saus en gemakkelijker te transporteren. Ook ben ik de uitvinder van de fijne frieten, omdat je deze beter kunt bakken´ ´ , lacht Eugène.
Tot 1976 stonden Eugène en zijn Alphonsine alleen achter de frietketel. Vanaf dan kwam dochter Dina en schoonzoon Michel mee in de zaak. Vanaf 1983 staat de tweede generatie alleen aan het roer, alhoewel Eugène nog een oogje in het zeil houdt. Dat de appel niet ver van de boom valt bewijst kleindochter Mina die onlangs samen met haar echtgenoot een eigen frietzaak In de frietketel opende aan het GB-kruispunt in Halle. ,,Wij zijn groot geworden tussen de frieten. Van toen ik zes was, eet ik bijna dagelijks friet´ ´ , aldus dochter Dina.
,,Sinds 1985 is het in Halle een flink stuk moeilijker geworden voor frituuruitbaters. Tot dan waren er amper zes à zeven plaatsen in de stad waar mensen een hapje konden eten. Nu zijn er meer dan twinig eetgelegenheden en kun je zelfs in bijna elk café een kleinigheid achter de kiezen steken. In een straal van honderd meter in onze buurt heb je nu vijf frietkoten. Dan nog niet gesproken van de inflatie aan pensenkermissen in onze streek. De doodsteek voor ons zijn de hamburgerketens. Vooral de kinderen zijn gek op die sfeer en de gadgets die ze overal bij krijgen. Tegenwoordig gaan de kinderen niet meer mee met hun ouders uit eten maar gaan de ouders mee met hun kinderen. Jongeren halen al sneller eens een pizza dan een pak friet´ ´ .
Toch mogen we de jongste tijd spreken van een revival van de klassieke friet, nadat men het een tijdlang meer op buitenlandse specialiteiten begrepen had. Bij ons loopt de raamverkoop achteruit, vooral omdat we een keuze moesten maken tussen de frituur binnen verder uitbouwen of het raam. Doordat de keuze op het eerste viel, kunnen we niet de hoeveelheid snacks aanbieden die je wel in de doorsnee-frietzaak vindt´ ´ .
,,Iedereen eet friet, van de gewone man in de straat tot de meest gespecialiseerde dokter. We krijgen ze hier allemaal over de vloer. Ons motto is altijd geweest en blijft: kwaliteit brengen. We schillen onze aardappelen zelf, gebruiken nooit diepvries maar maken alles vers, we stellen zelf ons frietvet samen naar gelang de gebruikte aardappelsoort. Maar dit is een geheim die ik nog nooit prijs heb gegeven´ ´ , glimlacht Eugène.