Artikel
Aan zowat alle huizen of brievenbussen hingen ronde ballonnen, slingers of vlaggetjes. Op de ruiten of op kaartjes waren fijne boodschappen geschreven om Gentil het allerbeste toe te wensen met zijn pensioen. Collega´ s van Bpost hadden ´ s ochtends zijn postwagen helemaal versierd. En toen de postbode om 15 uur maandagnamiddag aan het Sisseplein passeerde, stonden alle schoolkinderen buiten. Ze applaudisseerden voor Gentil en elke klas gaf tekeningen af.
“Ja, het doet wat met een mens”, zegt een geëmotioneerde Gentil. “Ik woon zelf in Essenbeek en ik doe in mijn eigen dorp al 30 jaar de postbedeling. Dan ken je een pak mensen. Ik weet nu al dat ik enerzijds ga genieten van een pak nieuwe vrije tijd ,maar dat ik anderzijds mijn job ook enorm ga missen. Vooral dan de babbels met mensen en het altijd in de buitenlucht zijn. Daarvoor heb ik destijds voor de job van postbode gekozen.”
“Tijdens mijn loopbaan heb ik twee fietsen, drie brommers en een cargobrommer versleten”, somt Gentil op. “De laatste jaren doe ik de postbedeling met de wagen.”
Zijn laatste ronde werd ook de langste uit zijn hele loopbaan. “Mensen roepen me binnen om persoonlijk afscheid te nemen. Zelfs mijn eigen familie kwam supporteren onderweg”, glimlacht Gentil. Of hij al verdere plannen heeft? “Mijn vrouw en ik gaan graag wandelen en fietsen. Daar gaan we nu wat meer tijd voor hebben. Verder heb ik twee dochters zodat er altijd wel wat te beleven zal zijn”, besluit hij. (idh)